Oniryzm czy jawa? – o lunatykowaniu

 Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego czasem budzicie się, siedząc choć przecież na pewno kładliście się do łóżka, albo nagle po obudzeniu znajdujecie się w zupełnie innym pomieszczeniu?          

   Jeśli takie objawy nie dotyczą Ciebie, masz szczęście – nie cierpisz na lunatykowanie.

  Lunatykowanie określa się jako jakościowe zaburzenie snu i charakteryzuje się wykonywaniem w jego czasie czynności podobnych do tych, które towarzyszą nam na jawie, takich jak chodzenie, siadanie, jedzenie czy picie, są one jednak nieskoordynowane i niezdarne.

   Somnambulizm (bo tak fachowo to określimy) przejawia się w trzeciej fazie snu, przy czym należy zaznaczyć, że jest to moment przechodzenia z tej fazy, w fazę czwartą, czyli fazę REM. Aby lepiej to zrozumieć zacznijmy w ogóle od tego jakie są fazy snu.

   Pierwsza faza to moment, w którym zasypiamy, następuje wtedy zwolnienie oddechu (przyspieszonego zazwyczaj myślą o sprawdzianie z matematyki), rozluźnienie mięśni i ogólna relaksacja organizmu. Faza ta trwa około 7 minut.

   Podczas kolejnej fazy następuje wejście w lekki, przyjemny sen, oddech zwalnia jeszcze bardziej i obniża się temperatura ciała. Ten etap trwa od 10 do 25 minut.

   Następnym elementem jest faza trzecia, gdzie występuje sen głęboki, następuje wtedy wzrost tkanek regeneracja organizmu i komórek ciała, m.in. neuronów zniszczonych przez ciągłe słuchanie o twierdzeniu talerza, to znaczy Talesa.

   Po fazie trzeciej następuje faza REM (rapid eye movement), gdzie występują szybkie i wyraźne ruchy gałek ocznych, wzrost tętna i aktywności mózgu, która jest podobna do tej na jawie.

   Jakie są przyczyny lunatykowania? Jednym z podstawowych czynników jest uwarunkowanie genetyczne. Nie ustalono innych przyczyn lunatykowania u dorosłych, lecz uważa się, że somnambulizm u dzieci może być spowodowany niedojrzałością układu nerwowego, więc z lunatykowania można wyrosnąć jak z butów czy kurtek. Jest to dość pocieszające zważywszy na to, że lunatykowanie występuje u ok. 15% dzieci a u dorosłych jest to jedynie (czy może aż) 3%. Tak więc w większości przypadków objawy somnambulizmu powinny ustąpić po 10 roku życia, ponieważ wtedy organizm dziecka zaczyna dojrzewać.

    Pomimo, że nie znamy bezpośrednich przyczyn jak choroby czy powiązania z zaburzeniami psychicznymi, możemy powiązać prawdopodobieństwo wystąpienia objawów lunatykowania z ogólnie występującymi stresorami, jak trudny okres, picie alkoholu przed snem czy chroniczny brak snu spowodowany na przykład przygotowaniem na sprawdzian z WoS-u oraz złym rytmem dobowym, wpływającym negatywnie na nasz sen.

   Jak leczyć objawy lunatykowania? Pomogą długi, relaksujący sen, pomoc terapeuty, czy  w niektórych przypadkach leki np. antydepresyjne. Najważniejsze jest oczywiście dbanie o siebie – danie sobie odrobiny miłości i odciągnięcie uwagi od stresu, co nie tylko pomoże nam uniknąć niechcianych wycieczek nocnych, ale też pozwoli widzieć siebie i świat z lepszej perspektywy. Tego nigdy za wiele. 

Sennowłóctwo praktykowała dla Was Ola Roguska